Zapomnij o partnerstwie, jeśli nie ma szczerości.

Na ten moment bycie szczerym, jak jesteś w kimś w związku rzadko, kiedy jest docenione, wręcz można powiedzieć jest karane.

Przykład: partner ulega chwili i śpi z kimś innym i przyznaje się do tego. Co uzyskuje?
– pretensje
– obrazę i ciche dni / obrazę i agresję fizyczną
– agresję w postaci roli ofiary: poświęcę się dla związku
– karę w postaci braku seksu itp.
Bycie szczerym z partnerem najczęściej świadczy o wielkiej sile i chęci budowania prawdziwego partnerstwa. Bez szczerości nie ma mowy o partnerstwie. Natomiast ludzie reagują z poziomu swoich zranień, nie widzą tego drugiego człowieka i próbują go ukarać. Kara za zdradę nie uchroni przed kolejną, jeśli już, to bardziej ją przyciągnie, bo w tym momencie nie ma mowy o bliskości między partnerami.
Ze smutkiem obserwuję, że obecnie panuje brak szczerości. Ludzie wchodzą w relacje w maskach, które zakładają, żeby być atrakcyjnym dla partnera. Potem te maski zaczynają ciążyć i np facet nie może powiedzieć, że fizycznie podoba mu się inna kobieta (bardzo naturalny odruch), bo dostaje reprymendę, więc zaczyna udawać, a kobieta nie może uśmiechnąć się do innego faceta, bo od razu jest posądzana o zdradę i też przestaje wyrażać się tak jak chce.
Jeśli nie widzisz, że sytuacje, w których reagujesz pretensją pokazują Ciebie i to w czym siebie nie kochasz (zdradzonego, porzuconego, odsuniętego, na drugim planie itp) to nie ma mowy o partnerstwie. Masz wtedy układ/kontrakt z drugim człowiekiem, w którym obie strony czują się jak w więzieniu.